"Patologia" - recenzja filmu...

"PATOLOGIA"
Gatunek: thriller
Reżyseria: Marc Scholermann
Scenariusz: Marc Neveldine, Brian Taylor
Produkcja: USA
Premiera: 2008

OBSADA:
Ted Grey - Milo Ventimiglia
Jake Gallo - Michael Weston
Juliette Bath - Lauren Lee Smith
Gwen Williamson - Alyssa Milano

Kiedy pierwszy raz przeczytałam tytuł tego filmu, nie mając przed oczami żadnego plakatu, żadnego zdjęcia, wydawało mi się, że będę tu miała do czynienia z filmem przedstawiającym patologię społeczną. A że niezbyt przyjemnie ogląda mi się filmy o zaniedbanych dzieciach z rodzin, w których panuje przemoc i alkoholizm, porzuciłam zamiar oglądania i sięgnęłam po książkę... Jednak już kilka minut później kiedy zobaczyłam początek filmu, zorientowałam się jak bardzo się myliłam. Pierwsze skojarzenie okazało się mylne, gdyż patologia okazała się być dziedziną medycyny... i większą część filmu dzieje się w prosektorium. Nie mogłam więc odmówić sobie seansu, chociażby z racji tego, że praca patologów mnie fascynuje i szczerze podziwiam ludzi, którzy decydują się związać swoją przyszłość właśnie z tym kierunkiem.



Ted Grey jeden z najzdolniejszych absolwentów medycyny sądowej, poznaje na stażu kilkoro zaprzyjaźnionych ze sobą patologów. Za dnia wypełniają oni wzorowo swoje obowiązki w prosektorium, natomiast nocą oddają się niebezpiecznej i okrutnej grze. Gra polega na zabijaniu... a wygrywa ten, kto popełni morderstwo pomysłowe i doskonałe! Takie, aby przyczyny śmierci ofiary, nie odgadł żaden z pozostałych przyjaciół... A biorąc pod uwagę, że przyjaciele są zdolnymi patologami, jest to zadanie naprawdę trudne, przy którym trzeba wykazać się pomysłowością, ostrożnością i znajomością swojego fachu... Niedługo po dołączeniu do zespołu medycznego, Ted zaczyna grać w makabryczną grę... Przepełnioną narkotykami, sexem i śmiercią...

Oczywiście nie jest to raczej film dla dzieci.. Przed seansem więc zabezpieczcie pokój, by żaden milusiński nie miał okazji wgapiać się w telewizor. Oszczędzi wam to nerwów i unikniecie nieprzespanej nocy... Ja bardzo sprytnie wysłałam dzieci spać! :) Sceny są przeznaczone raczej dla widzów dorosłych. Jak wspomniałam główni bohaterowie są patologami, a akcja dzieje się głównie w prosektorium. Będziemy mieli okazję napatrzeć się na zwłoki, a co więcej spoglądać na ręce bohaterów kiedy będą szukać przyczyn zgonu nieszczęśników. I przyznaję, że niektóre sceny są dość drastyczne... choć nie wiem sama, czy to odpowiednie słowo, w końcu są ludzie, którzy czymś takim zajmują się każdego dnia... W każdym razie dla tych, którzy nie mają na co dzień konieczności zaglądania w ludzką czaszkę, ani ludzkie wnętrzności, może być to widok dość niesmaczny... Wiemy z resztą na czym polega praca takiego specjalisty :) W każdym razie przyznaję, że sceny wydawały być się tak realistyczne, że niemal czułam w powietrzu zapach formaliny.

Film przepełniony jest śmiercią, narkotykami i sexem... Nasi patolodzy prócz rywalizacji o miano najlepszego zabójcy, lubią też nad denatem zapalić co nieco popijając alkoholem, a na koniec oddać się na stole obok sexualnym igraszkom! (Ale cóż... co kto lubi... :) ) Więc cały obraz jest dość odważny. Bohaterowie choć przez samą zabawę jaką sobie urządzają, wydają się być postaciami negatywnymi, to jednak mogą zdobyć sympatię widza. Aktorzy są dobrani bardzo dobrze i choć żadnego z nich nie znałam wcześniej, a przynajmniej nie zapadli mi w pamięć, to uważam, że poradzili sobie rewelacyjnie! A co najważniejsze żadna z ról do najłatwiejszych nie należała! Największe wrażenie swoim talentem aktorskim zrobiła na mnie pani Lauren Lee Smith wcielająca się w rolę rudowłosej Julitte. I jako chłodna, bezwzględna a zarazem pociąga kobieta poradziła sobie wyśmienicie!

Cały film uważam za bardzo dobry i warto poświęcić na jego obejrzenie te niespełna dwie godziny. Zakończenie zaskakuje. Twórcy wykazali się niezwykłą pomysłowością i stworzyli bardzo dobry, oryginalny i wstrząsający film, Ja czuję się usatysfakcjonowana! Polecam wszystkim miłośnikom thrillerów i mocnych scen. Fabuła nie jest prosta, oklepana i przewidywalna. Dla mnie było to coś nowego. Myślę, że na chłodne, deszczowe, jesienne wieczory, które nieubłaganie nadchodzą, będzie to coś w sam raz! Polecam jedynie przygotować ciepły koc, oraz silne męskie ramiona tuż obok... :)